1.WRAŻLIWOŚĆ
To właśnie ona pozwoli ci dać światu coś od siebie. To dzięki Twojej perspektywie ludzie dostrzegą to czego wcześniej nie widzieli. Dlatego pielęgnuj i pracuj nad wrażliwością. Mówię tu zarówno o wrażliwości estetycznej, którą możesz nabyć np. oglądając zdjęcia czy obrazy mistrzów (nauczysz się w ten sposób między innymi kadrowania). Przez wrażliwość rozumiem też wrażliwość emocjonalną, która pozwoli ci poczuć emocje i pomoże przekazać je dalej. Bądź czujny, niech "wrażliwość" nie przesłoni ci dystansu do siebie i swoich wartości.
2. IDEA
Twój film powinien być o czymś. Twoim tematem może być wszystko ale to nie znaczy że masz opowiadać o wszystkim. Opowiedz swoją historię, pokaż swoje dzieci, zaprezentuj swoje wartości. Nie filmuj przypadkowych spraw. Niech to będzie jasne, osobiste przesłanie. Daj coś ludziom.
3. SCENARIUSZ
Przemyśl sprawę. Spisz swoją historię, nie możesz tak po prostu wziąć kamery. Najpierw niech zacznie działać Twoja wyobraźnia. Spisz to co chcesz pokazać ludziom. Pozwoli ci to przemyśleć swoje pomysły jeszcze raz, pozwoli ci to przygotować się do nagrania. Podsumowując, pomoże ci to w stworzeniu wartościowej rzeczy.
4. PODEJDŹ DO ŚWIATŁA
Światło to podstawa podstaw. Nie będę pisał o zaawansowanych ustawieniach. Prawidłowa ekspozycja, naucz się jej. Wydaje się to banalne ale zobacz filmy początkujących. Często na tych filmach nie widać tego, czego ci ludzie chcą pokazać. Można powiedzieć że w ferworze filmowania zapomnieli zapalić światło. W Twoich produkcjach dla potrzeb internetu, intuicyjne wiesz co trzeba robić. Jeżeli coś jest "wyżarte" lub tylko w ciemnych odcieniach, to znak że nie wygląda to dobrze. Zapanuj nad światłem, pierwsze co możesz zrobić to po prostu podejść do światła, najbezpieczniej będzie jeśli będzie z boku kamery.
5. STABILNE UJĘCIA
Nie machaj kamerą i nie zoomuj. Ujęcia, które się dobrze ogląda, to takie, które są stabilne. Dlatego unikamy machania kamerą niczym strażak sikawką. Jeżeli chcesz mieć ujęcie z ruchomej kamery to wiedz że ruch tej kamery powinien być powolny, płynny i miękki. Zacznij od prostych, stabilnych ujęć.
6. RÓŻNORODNE UJĘCIA
Nie filmuj cały czas z jednego miejsca i w jednej i tej samej "szerokości" (planie filmowym). Na początku filmu dobrze jest pokazać temat w szerokim ujęciu ale później, pokazuj dużo zbliżeń. Pokaż twarze, rysujące się na nich emocje ale też tarcze zegarka z biegnącym sekundnikiem. Te ujęcia zaciekawią widza i będą prowadzić jego strumień świadomości. Przypomina to nasz wewnętrzny sposób postrzeganie świata. Poprzez mix zbliżeń z szerokimi ujęciami jesteś w stanie wręcz hipnotyzować.
7. MINIMALNA DŁUGOŚĆ UJĘCIA TO 20 SEKUND
Nie filmuje za krótko, minimum to 20 sekundowe ujęcie. Film to nie fotografia, potrzebujesz tych 20 sekund żeby wykroić z nich te 5- 10 sekundowe ujęcie, które będzie wystarczająco dobre.
8. PAMIĘTAJ O AUDIO
ścieżka audio w filmie to trzy osobne sprawy
a - dialogi, nie nagrywaj złego dźwięku, spraw by słowa wypowiadane przez ludzi były wyraźne, szumy, hałasy, sprzężenia te rzeczy są absolutnie nie do przyjęcia,
b - efekty dźwiękowe (synchroniczne) to te które podbiją to co dzieje się w obrazie, odgłosy kroków, bicie serca itp.
c - muzyka która tworzy nastrój, emocje i tempo, muzyka potrafi zdziałać najwięcej w audio.
9. POZNAJ SWÓJ SPRZĘT
Korzystaj z trybu manualnego, ręcznego ustawiania ostrości, ekspozycji i balansu bieli. To nie jest takie trudne albo przynajmniej nie tak trudne jak stworzenie czegoś wartościowego.
10. KOLOR TO TWÓJ PRZYJACIEL
Na początku twojej drogi filmowej zapanowanie nad kolorem jest kosmicznie trudne.
W dwóch miejscach możesz nad nim zapanować, na planie filmu i gdy montujesz film.
Sam zdecyduj co będzie dla ciebie łatwiejsze. Ubranie twoich bohaterów w odpowiednie ubrania, pomalowanie tła i skomplikowane oświetlenie, mh. Praca w programach do koloryzacji, wycinanie bohaterów, wprowadzanie dominaty kolorystycznej ? Nie szalej :) Na początku zadbaj o prawidłowy balans bieli, żeby skóra byłą skórą. A z czasem zaprzyjaźnij się z kolorem.
11. MONTUJ
Ucz się na błędach. Filmuj a później montuj to co sfilmowałeś. Wtedy na własnej skórze przekonasz się czy rzeczy które sfilmowałeś są naprawdę tak dobre jak myślisz. Czy nie trzeba było tego jednak sfilmować inaczej. Jest szansa że będziesz się uczył na swoich błędach.
Montaż jest jak układ trawienny, składa się z trzech etapów:
- najpierw surowe rzeczy przebieramy i żujemy
- w żołądku jest właściwy montaż, tu ostatecznie tniemy i łączymy ze sobą materiały, sposoby cięcia jak zresztą cały język filmu zmieniają się w czasie, to co jeszcze nie dawno było błędem staje się standardem, bo ludzie przyzwyczają się do nowej formy, ich wrażliwość się zmienia i zaczyna im smakować to co była niedawno gorzkie
- na końcu eksportujemy finalny efekt, komputer jak jelita przeliczają naszą zmontowaną zawartość i wypuszczają na zewnątrz, tu metafora z układem trawiennym przestaje być użyteczna. Tu trzeba dać coś ludziom.
